توسعه و توانمندسازی سرمایه انسانی با هدف تحقق اهداف و ماموریت سازمان به شیوه کارآمد و اثربخش

امروزه اطلاعات و دانش با زندگی بشر چنان درهم‌آمیخته که عصر حاضر، عصر اطلاعات نامیده شده است. در این شرایط از یک‌سو، نقش انسان به عنوان مالک این دانش و اطلاعات در سازمان و نوع نگاه به او، سـهم بــه‌سـزایی در موفقیــت یـا شکســت ســازمان‌هـا دارد. در نتیجــه، اندیشـه‌هــای تــازه و دگرگونی‌های ریشه‌ای که در حوزة مدیریت منابع انسانی پدید آمده،  با آنکه با ایستادگی یـا مقاومت مواجه می‌شود، اما به آسانی پذیرفته شده و راه را برای بهـره‌گیـری بـیشتر از تـوان تخصصـی کارکنان سازمان هموار کرده است. از سوی دیگر، بـیش از یـک دهـه اسـت کـه اندیشـمندان و مشاورین حوزة مدیریت منابع انسانی به این واقعیت بیش از پیش پی برده‌اند که برای استفاده موثر از نیروی انسانی در یک سازمان، گریزی از همسـویی و یکپـارچگی در زیـرفرآینـدهای حـوزه منابع انسانی نمی‌باشد. به عبارت ساده‌تر، نمی‌توان بر جذب بهترین‌ها و شایسته‌ترین‌ها تأکید ورزید بدون آنکه زیرساخت‌های نگهداشت شایسته‌ترین‌ها را از قبل فراهم آورد و یا بـر لـزوم افـزایش بهره‌وری و بهبود عملکرد اصرار ورزید، نگرش سازمان‌های رهسپار تعالی ایـن اسـت کـه پیش از هرگونه سرمایه‌گذاری، باید بر بهره‌گیـری از سـرمایه‌هـای فکـری منـابع انسـانی خود تمرکز کنند، چرا که برای دستیابی به قابلیت نوآوری، این سرمایه‌های فکـری و منـابع انسـانی‌اند که کم هزینه‌تر و پرفایده‌تر می‌باشند. در عصر حاضر کـه آنـرا عصر اطلاعات و کارآفرینی می نامند، کیفیت منابع انسانی و نحوه به‌کارگیری این منـابع حیـاتی، تضـمین‌کننـده موفقیـت سازمان می‌باشد.